متن:

  رنج تنهایی را همه می‌کشند و گاهی از اوقات در اثر حوادث تلخی است که احساس تنهایی شدیدی بهمان دست می‌دهد. برای همه اینجوری پیش می‌آید. یک دفعه‌ای وقتی تنهازده می‌شویم، از تنهایی دچار رنج می‌شویم، دیگر می‌زنیم به سیم آخر می‌گوییم هیچ‌کس ما را دوست ندارد. وقتی یک نفر از همه یک‌جورهایی تنهایی دید شما این وسط بهش بگویی به خدا توجه کن خدا به تو مهربان است خیلی سختش است بپذیرد.

  اگرچه اگر کسی تنهایی احساس کرد باید برود درِ خانۀ خدا. اگرچه اگر کسی تنها هم نبود باید تنهایی خودش را بفهمد برود درِ خانۀ خدا و تنهایی خودش را با خدا پر بکند. ولی ما این توصیه را نداریم که همدیگر را تنها بگذاریم. ما بهمان توصیه شده به همدیگر مهربانی کنیم. به همدیگر ابراز محبت کنیم.

  هیچ‌وقت ما این توصیه را نداریم برای اینکه کسی مؤمن به خدا بشود و خدا را پشتیبان خودش ببیند دین دستور داده باشد آقا تنهایش بگذارید، آقا ولش کنید بگذارید رنج بکشد، آقا او را له کنید، بگذارید احساس تنهایی کند تا برود به سمت خدا. اصلاً یک همچین پیشنهادی ما نداریم. اسلامی که می‌فرماید اگر کسی را تعریف کنی عین این است که او را به قتل رساندی، همان اسلام می‌فرماید اگر به کسی علاقه داشتی بهش ابراز کن. بگذار طعم مهربانی را از این و آن بچشد تا مهربانی خدا را راحت‌تر باور کند. بگوید خدا هست.

  در مصیبت‌ها چقدر سفارش شده بروید پیش مصیبت‌زده‌ها آنها را از تنهایی دربیاورید بیرون. نگذارید تنها بمانند. خصوصاً در غم‌ها. آمد پرسید از امام صادق(ع) یکی از مؤمنین عروسی بچه‌اش است. خب یک نفر دیگر از رفقایم هم هست کس‌اش فوت کرده، آن هم خب بهتر است بروم مستحب است بروم و عزادار را از غم دربیاورم بیرون. کدام را بروم؟ آقا فرمود آنی که مصیبت‌زده است برو. برو سراغ او، او را از تنهایی دربیاور. یک ذره ایمان داشته باشد تو یک رسیدگی بکنی، می‌گوید خدایا تو چقدر مهربان هستی، من را تنها نگذاشتی.

  بی‌دریغ به همدیگر مهربانی کنیم تا آدم‌ها یاد مهربانی خدا بیفتند. حالا اگر ذوی‌الحقوق باشند که دیگر هیچی، اصلاً واجب اندر واجب اندر واجب است. گاهی آدم همسرش را از تنهایی دربیاورد، از اعتکاف توی مسجدالحرام بالاتر است ثواب‌اش.

  اگر به کسی علاقه داشتی بهش ابراز کن. بگذار طعم مهربانی را از این و آن بچشد تا مهربانی خدا را راحت‌تر باور کند. بگوید خدا هست.