خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی (حدود ۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری برابر با ۷۰۶ – ۷۶۹ هجری شمسی)، شاعر بزرگ سدهٔ هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است.

بیش‌تر شعرهای او غزل هستند که به‌غزلیات حافظ شهرت دارند. او از مهمترین تأثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود. در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شد و نام او بگونه‌ای به‌محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت.

هرساله در تاریخ ۲۰ مهرماه مراسم بزرگداشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی بر‌گزار می‌شود. در ایران این روز را روز بزرگداشت حافظ نامیده‌اند.

https://bit.ly/3cXpbww

در سنت فارسی ، هرگاه شخصی در جاده دچار مشکل یا چنگال شود ، یا حتی اگر یک سؤال کلی در ذهن داشته باشد ، یک نفر این سؤال را در ذهن خود نگه می دارد ، و سپس از اوراکل شیراز سؤال می کند.
حافظ
برای راهنمایی

بیشتر از نه ،
حافظ به روش مبهم خود به سؤال از طریق آواز می خواند و از طریق ترانه ، سؤال كننده را می رساند كه در آینه روح خود نگاه كند.
پس از تأمل در آینه غزلی حافظ ، یک نفر با یک جواب ، راهنمایی یا جهت الهام می گیرد.

به طور سنتی،
اولین خطی که چشم خواننده از آن می افتد ، جواب سؤال مستقیم را می داد ، و بقیه غزل توضیح بیشتری می داد.